Dłużnik zobowiązany jest do złożenia komornikowi w formie pisemnej lub ustnej do protokołu wykaz majątku wraz z oświadczeniem, że niniejsze informację są prawdziwe i został przedstawiony cały majątek dłużnika. W razie złożenia fałszywego oświadczenia dłużnik podlega odpowiedzialności karnej. Natomiast w sytuacji kiedy nie zostanie przedstawiony komornikowi wykaz majątku, wierzyciel może zlecić mu poszukiwanie majątku zobowiązanego.
Komornik może ukarać grzywną dłużnika, gdy:
– bez usprawiedliwionej przyczyny nie złoży on wykazu majątku wraz z oświadczeniem o jego prawdziwości i zupełności
– nie udzieli on odpowiedzi na zadawane mu przez komornika pytania
W przypadku, gdy mimo ukarania grzywną dłużnik nie wykona swoich obowiązków, komornik na wniosek wierzyciela może zwrócić się do sądu o nakazanie przymusowego doprowadzenia dłużnika do przedstawienia wykazu majątku wraz z oświadczeniem.

Sąd umarza postępowanie na wniosek upadłego, jeśli:
– zostanie ujawnione, że dane podane przez dłużnika we wniosku o ogłoszeniu upadłości są niezgodne z prawdą lub niezupełne lub gdy upadły nie wyda syndykowi całego majątku, niezbędnych dokumentów lub w inny sposób nie wykonuje swoich obowiązków. W tej sytuacji Sąd z urzędu albo na wniosek syndyka lub wierzyciela, po wysłuchaniu upadłego, syndyka, a jeśli jest taka potrzeba to również wierzycieli, umarza postepowanie, chyba że niezgodność lub niezupełność nie są istotne lub przeprowadzenie postepowania jest uzasadnione względami słuszności lub względami humanitarnymi. Sąd nie umarza postępowania, którego umorzenie mogłoby skutkować pokrzywdzeniem wierzycieli.

Zgodnie z Art. 491 ²¹  ust. 2 – Prawa Upadłościowego, umorzeniu nie podlegają: alimenty, zobowiązania, które wynikają z rent z tytułu odszkodowania za wywołane choroby, niezdolność do pracy, kalectwa czy tez świadczenia pieniężnego orzeczonego przez sąd jako środek karny.

Umorzeniu podlegają zobowiązania, które powstały przed ogłoszeniem upadłości, takie które nie zostały spłacone w wyniku wykonania planu spłat wierzycieli czy tez długi, które pochodzą z prowadzonej wcześniej przez upadłego działalności gospodarczej.

Dłużnik ma prawo po ogłoszonej upadłości podjąć prace w innym kraju w celu odbudowy swojego majątku. Jednak w takim przypadku musi wykazać przed sądem, że mimo podjętej pracy nie zmienia się jego sytuacja materialna i nie jest w stanie dalej w całości spłacić wierzycieli. Aktywność zawodowa za granicą musi też pozwalać na realizowanie ustalonego przez sąd planu spłaty zadłużenia. Dłużnik musi na bieżąco udzielać informacji syndykowi, jeśli zmieni się jego sytuacja zawodowa i osiągane przez niego dochody, ponieważ w sytuacji gdy praca za granicą znacznie poprawi jego sytuację finansową, sąd może nakazać zmianę planu spłat,  a co za tym idzie, szybciej zaspokoić wierzycieli.

Następuje od dnia ogłoszenia upadłości do dnia wydania postanowienia o ustaleniu planu spłat. Po ogłoszeniu upadłości syndyk zajmuję dochód upadłego i  w części, której stanowi masę upadłości jest on do niej przekazywany przez pracodawcę czy urzędy – ZUS lub KRUS. Pozostałą część przekazuje się upadłemu.

Do źródeł dochodów, które może zając syndyk zaliczamy:
– dochód z umowy: o pracę, zlecenia, o dzieło
Syndyk co do zasady zajmuję połowę wynagrodzenia upadłego z tytułu umowy o pracę. W przypadku posiadania zobowiązań alimentacyjnych, syndyk może zająć 60%. Kwotą wolną od zajęcia jest minimalne wynagrodzenie, nie dotyczy ona zobowiązań alimentacyjnych.  Takie same zasady dotyczą przy umowie zleceniu czy umowy o dzieło, o ile są one świadczeniami powtarzającymi się, których celem jest zapewnienie utrzymania lub są jedynym źródłem dochodu dłużnika. Jeśli upadły pracuje w niepełnym wymiarze pracy to kwote wolną zmniejsza się proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy.
– renta lub emerytura
Potrącenie nie może przekroczyć 25% świadczenia. Wynosi 60% w przypadku zobowiązań alimentacyjnych. Niniejsze wysokości liczymy od kwoty brutto.
– dochód z wynajmu
Dochody, które nie podlegają zajęciu przez syndyka to:
– alimenty
– świadczenie 500+
– zasiłki rodzinne, pielęgnacyjne
– stypendia

Upadłość konsumencka to postępowanie sądowe skierowane wyłącznie dla osób prywatnych, które nie prowadzą działalności gospodarczej oraz niewypłacalnych. Niewypłacalność oznacza brak możliwości regulowania swoich zobowiązań od co najmniej 3 miesięcy. Głównym celem postepowania upadłościowego jest oddłużenie – pozbycie się długów, które może polegać na:
– zaspokojeniu wierzycieli np. z majątku dłużnika
– umorzeniu części lub całości długów
Aby ogłosić upadłość należy złożyć do Sądu wniosek, w którym uzasadni się, ze osoba zadłużona nie ma realnych możliwości, aby spłacać zaległe zobowiązania oraz uiścić opłatę w wysokości 30 zł. Wniosek może być złożony zarówno przez dłużnika jak i wierzyciela.
Sąd może oddalić wniosek lub umorzyć postępowanie m. in. Jeśli dłużnik:
– jest akcjonariuszem lub komandytariuszem odpowiadającym także za długi Spółki
– nie jest wypłacalny – zaległości dotyczą okresu krótszego niż 3 miesiące
– w ciągu 10 lat złożył już wniosek o upadłość i została ona ogłoszona, a część lub całość zobowiązań została umorzona.
– w ciągu 10 ostatnich lat dłużnik dokonał czynności skutkującej pokrzywdzeniem wierzyciel.

Wystarczy uzupełnić gotowy formularz, którego wzór został opublikowany w Rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 marca 2020 r. Należy w tym celu wpisać w odpowiednie rubryki między innymi następujące informacje:
– wykaz majątku z szacunkową wyceną – należy wpisać informacje dotyczące posiadanych nieruchomości oraz ruchomości.
– informację na temat posiadanych środków pieniężnych w gotówce, na kontach bankowych czy lokatach.
– listę wierzycieli wraz z informacjami na temat posiadanych wobec nich długów
– dowody potwierdzające istnienie długów i niewypłacalność np. wypowiedzenie umów kredytów, zaświadczenie o zarobkach
Do niniejszego wniosku należy dołączyć wszystkie dokumenty wymienione we wniosku, w szczególności te potwierdzające zadłużenie oraz trudną sytuację finansową.

Ogłoszenie upadłości może nieść ze sobą takie konsekwencje jak:
– ograniczony dostęp do pieniędzy i likwidacja majątku – w celu spłaty wierzycieli syndyk nie tylko zajmuje wynagrodzenie za pracę i środki na koncie bankowym, ale może także zlicytować ruchomości jak i nieruchomości, nie może jednak spieniężyć sprzętów niezbędnych do codziennego życia.
– ryzyko utraty mieszkania w przypadku zlicytowania
– brak możliwości swobodnego zarządzania majątkiem – w czasie postępowania nie można dowolnie dysponować składnikami majątku, które zostały włączone do masy upadłości.

Zgodnie z art. 188 prawa upadłościowego, w przypadku śmierci upadłego przedsiębiorcy jego spadkobierca ma prawo brać udział w postępowaniu upadłościowym. Natomiast jeżeli spadkobierca nie jest znany albo nie wstąpił do postępowania, wówczas w miejsce zmarłego upadłego wstąpi ustanowiony przez sąd kurator.
Inaczej jest w sytuacji śmierci upadłego konsumenta – osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej. Śmierć upadłego w tym przypadku zawsze przynosi skutek w postaci umorzenia postępowania. Spadkobiercy zmarłego upadłego nie mogą wstąpić w jego prawa i kontynuować postepowania upadłościowego.

Zgodnie z Art. 75 prawa upadłościowego, z dniem ogłoszenia upadłości upadły traci prawo zarządu oraz możliwość korzystania z mienia wchodzącego do masy upadłości i rozporządzania nim. Zarząd nad majątkiem przejmuje syndyk, dotyczy to również środków zgromadzonych na rachunku bankowym upadłej osoby fizycznej. Z kolei Art. 178 ust. 5 Prawa Upadłościowego stanowi, że ,,Po obwieszczeniu postanowienia o ogłoszeniu upadłości banki, w którym upadły ma rachunki bankowe, sejfy lub skrytki, zobowiązane są zawiadomić o tym syndyka”. Wynika stąd, że banki powinny śledzić obwieszczenia dotyczące upadłości publikowanych w MSiG. Ponadto banki powinny powstrzymać się z wypłatą środków znajdujących się na rachunku upadłego lub wykonywania innych dyspozycji upadłego dotyczących zablokowanego rachunku do momentu otrzymania stosownej dyspozycji ze strony syndyka, chyba że na podstawie posiadanych informacji są w stanie ocenić, że środki znajdujące się na rachunku bankowym nie wchodzą do masy upadłości.

Konsument w takiej sytuacji może udać się do banku i udowodnić, że środki znajdujące się na rachunku nie wchodzą do masy upadłości, przedstawiając stosowna dokumentacje. Możliwe jest również zainterweniowane tego faktu syndykowi, który wyśle stosowne pismo do banku z informacją dotyczącą zwolnienia blokady rachunku po stwierdzeniu, że dane pieniądze na koncie upadłego nie wchodzą do masy upadłości.

Po ogłoszeniu upadłości pracownicy poddani są mniejszej ochronie niż w czasie przed wydaniem postanowienia o ogłoszenia upadłości. Pracodawca w tym czasie może:
– zwolnić pracownika znajdującego się w tzw. Okresie ochronny – osobie której brakuje nie więcej niż 4 lata do osiągnięcia wieku emerytalnego,
– zwolnić pracownika, który uzyskał prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy,
– zwolnić pracownika w czasie jego urlopu, a także innej nieusprawiedliwionej nieobecności w pracy – nawet przypadku nie upłynięcia okresu uprawniającego pracodawcę do wypowiedzenia umowy o pracę bez wypowiedzenia,
– nie konsultować kwestii zwolnienia danego pracownika z właściwą zakładową organizacją związkową
Wraz z otwarciem postępowania upadłościowego pracodawcy wygasa szereg środków ochrony trwałości stosunku pracy jego pracowników. Mimo to pracownikom należy się odprawa z tego tytułu na takich samych zasadach, jakby do ogłoszenia upadłości nie doszło. Należy pamiętać o tym, że ogłoszenie upadłości nie oznacza od razu rozwiązania stosunku pracy z pracownikami zatrudnianymi przez upadłego.
Ustawa o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników ma zastosowanie w razie konieczności rozwiązania przez pracodawcę zatrudniającego co najmniej 20 pracowników stosunków pracy. Jeżeli w okresie nieprzekraczającym 30 dni zwolnienie obejmuje co najmniej:
– 10 pracowników, gdy pracodawca zatrudnia mniej niż 100 pracowników,
– 10% pracowników, gdy pracodawca zatrudnia c najmniej 100, jednakże mniej niż 300 pracowników,
– 30 pracowników, gdy pracodawca zatrudnia co najmniej 300 lub więcej pracowników.
W przypadku zwolnień grupowych, odprawa należy się każdemu pracownikowi. Jej wysokość wynosi równowartość:
– jednomiesięcznego wynagrodzenia, jeżeli pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy krócej niż 2 lata,
– dwumiesięcznego wynagrodzenia, jeżeli pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy od 2 do 8 lat.
– trzymiesięcznego wynagrodzenia, jeżeli pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy ponad 8 lat.
Zgodnie z Kodeksem Pracy przysługuję ona pracownikowi, u którego stosunek pracy ustał z powodu przejścia na rentę lub emeryturę.
Może być sytuacja , gdzie otwarcie postępowania upadłościowego powoduje że
Pracownicy mogą nie otrzymać należności z powodu braków środków na ich pokrycie. Wierzytelności ze stosunku pracy, w tym niewypłacone odprawy są objęte postępowaniem upadłościowym.

Wysokość wynagrodzenia syndyka oraz zwrot jego wydatków ustala Sąd biorąc pod uwagę kilka kwestii : wysokość funduszów masy upadłości, stopień zaspokojenia wierzycieli, nakład pracy syndyka, zakres czynności podejmowanych w postępowaniu, stopień ich trudności oraz czas trwania postępowania. Co do zasady wynagrodzenie syndyka ustala się w wysokości od ¼ przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku w czwartym roku poprzedniego, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego do jego dwukrotności. W szczególnie uzasadnionych przypadkach sąd może ustalić wynagrodzenie syndyka w wysokości do czterokrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, tak jak była mowa już wcześniej, jeżeli jest to uzasadnione zwiększonym nakładem pracy syndyka, który wynika m.in. od stopnia skomplikowania postępowania oraz liczby wierzycieli. Wynagrodzenie syndyka, które ustalane jest przez Sąd pokrywane jest z funduszy masy upadłości, czyli środków uzyskanych z likwidacji majątku upadłego dłużnika.

Po zakończeniu pełnienia funkcji, syndyk składa sędziemu-komisarzowi sprawozdanie ostateczne. Obejmuję ono raport ze zmian w stanie i składzie masy upadłości w okresie postępowania upadłościowego, raport ze zmian stanu wierzytelności w okresie postepowania ze wskazaniem stopnia w jakim zostali zaspokojeni wierzyciele w poszczególnych kategoriach oraz niezaspokojonych przez syndyka zobowiązań masy upadłości, raport z wpływów i wydatków w okresie toczącego się postanowienia oraz opis czynności syndyka w okresie postępowania upadłościowego wraz z uzasadnieniem. Sprawozdanie obejmuję również wskazanie miejsca zarchiwizowania dokumentów upadłego. W przypadku gdy mimo wezwania do złożenia sprawozdania ostatecznego, syndyk nie dopełni tego obowiązku, sędzia- komisarz zawiadamia o tym fakcie Ministra Sprawiedliwości. W terminie 30 dni upadły i wierzyciele mogą wnosić zarzuty dotyczące wydatków poniesionych przez syndyka wskazanych w sprawozdaniach.

Syndyk może dokonać sprzedaży majątku na dwa sposoby: w formie sprzedaży z wolnej ręki lub w formie przetargu. Przed przystąpieniem do sprzedaży;
– biegły rzeczoznawca musi sporządzić operat szacunkowy w zakresie wyceny nieruchomości.
– niezbędne jest też wydane przez Sędziego-komisarza postanowienia, w którym zatwierdzi on warunki przetargu bądź zezwoli syndykowi na sprzedaż z wolnej ręki objętego masą upadłości samodzielnego lokalu mieszkalnego. W wydanym postanowieniu określona jest minimalna cena za jaką syndyk może sprzedaż nieruchomość.

Aby skorzystać ze skargi pauliańskiej należy spełnić następujące warunki:
– istnienie zaskarżonej wierzytelności pieniężnej
– dłużnik stał się niewypłacalny z powodu dokonania określonej czynności prawnej
– dłużnik świadomie ukrywał swój majątek w celu pokrzywdzenia wierzyciela
– osoba trzecia uzyskała korzyść majątkową
– osoba trzecia wiedziała o tym, że dłużnik działał ze świadomością pokrzywdzenia wierzyciela.

W przypadku gdy konto dziecka poniżej zostało założone przez rodzica, który działa jako przedstawiciel ustawowy to posiadaczem niniejszego konta jest dziecko i nie jest on w żaden sposób powiązany z rachunkiem bankowym rodzica. W przypadku gdy konto dziecka założone jest jako subkonto do konta rodzica to posiadaczem rachunku będzie rodzic, a dziecko wyłącznie użytkownikiem. W takiej sytuacji konto może zostać zajęte.
Inaczej jest kiedy dziecko ma powyżej 13 lat. Wówczas jego konto jest rachunkiem samodzielnym, rodzic tylko wyraża zgodę na założenie i nie jest z nim powiązany.

Pierwszą czynnością, którą należy podjąć jest złożenie wniosku o ogłoszenie upadłości konsumenckiej. Po złożeniu wniosku dłużnika, postępowanie upadłościowe możemy podzielić na:
– Postępowanie w przedmiocie ogłoszenia upadłości- Sąd po rozpatrzeniu przyczyn ogłoszenia upadłości wskazanych we wniosku, ogłasza upadłość osoby fizycznej.
– Właściwe postępowanie upadłościowe – na tym etapie syndyk ustala listę wierzycieli, a następnie spieniężenie majątku dłużnika. Uzyskane pieniądze są przeznaczone na spłatę długów w maksymalnych możliwych stopniu.
– ustalenie przez sąd planu spłaty wierzycieli – jeżeli wartość zlicytowanego/spieniężonego majątku nie pokrywa 100% zadłużenia, następuje ustalenie przez sąd dodatkowego planu spłaty. Harmonogram spłat musi być zarówno dostosowany do uzyskiwanych dochodów dłużnika jak i jego wydatków na podstawowe potrzeby/utrzymanie rodziny.
– wdrożenie planu spłaty lub orzeczenie o umorzeniu zobowiązań – dłużnik, który jest objęty upadłością konsumencką jest zobowiązany przestrzegać planu spłaty. Zobowiązania niespłacone w toku toczącego się postępowania zostają umorzone, co w konsekwencji upadły ulega całkowitemu oddłużeniu.

Należy pamiętać, ze nie ulegają umorzeniu takie zobowiązania jak: alimenty, kary grzywny obowiązek naprawienia szkody czy też zadośćuczynienia za doznaną krzywdę.

Istnieje możliwość wyłączenia nieruchomości z masy upadłości na wniosek syndyka. Może obejmować on zarówno całość nieruchomości (jest to rzadkość) lub udział w nieruchomości, tym bardziej gdy jest on niewielki. Powodem są problemy związane ze znalezieniem nabywcy na sprzedać mieszkania lub ciągłe bezskuteczne próby sprzedaży mieszkania. Wyłączenie udziału z masy upadłości skutkuje tym, że syndyk nie jest już zobowiązany do sprzedaży nieruchomości a udział pozostanie w majątku upadłego, a co do postępowania, będzie się ono toczyło dalej.

Z art. 106 – Prawo upadłościowe wynika, że komornik na żądanie syndyka może:
– przymusowo otworzyć zamknięte pomieszczenia i schowki
– przeszukać rzeczy upadłego, jego mieszkanie i odzież, którą upadły ma na sobie.

Syndyk jest organem pozasądowym działającym w postępowaniu upadłościowym, odpowiedzialnym za przejęcie zarządzania majątkiem upadłego. Działa we własnym imieniu, ale na rachunek upadłego. Gdy po ogłoszeniu upadłości dłużnik traci zarząd nad swoim majątkiem to pełne zarządzanie obejmuje syndyk. Do głównym działań syndyka należy zbywanie majątku upadłego oraz zaspokojenie wierzycieli. Podczas wykonywania swoich obowiązków, podlega on zarządzeniom sądu jak i sędziego-komisarza.

Natomiast komornik jest organem sądowym, który działa w postępowaniu egzekucyjnym. Ma on na celu egzekucję należności dłużnika. Komornik przy wykonywaniu swoich obowiązków kieruje się dobrem wymiaru sprawiedliwości oraz interesom publicznym.

Od chwili ogłoszenia upadłości, wszystkie decyzje dotyczące upadłego podejmuje syndyk, również jeśli chodzi o rachunku bankowe. Zasady korzystania z zablokowanego rachunku bankowego należy ustalić z syndykiem.

Zgodnie z Art. 105a ust. 4 i 5 ustawy – Prawo bankowe, dane dotyczące wszystkich kredytów mogą być przetwarzane w BIK przez 12lat od dnia ich spłaty dla celów stosowania metod statystycznych. Dane te w żaden sposób nie wpływają na historię kredytową.

Zgodnie z Art. 829 par. 1 pkt 9 Kodeksu Postępowania Cywilnego, egzekucji nie podlegają ,,przedmioty niezbędne ze względu na niepełnosprawność dłużnika lub członków jego rodziny”. Przepisy u.r.o.n. definiują osoby niepełnosprawne jako osoby, których niepełnosprawność została potwierdzona orzeczeniem:
• zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, lub
• całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy na podstawie odrębnych przepisów, lub
• niepełnosprawności, wydanym przed ukończeniem 16. roku życia.
Do zakresu przedmiotowego wyłączenia należą: środki techniczne, które pozwalają na wykonywanie pracy czy podejmowania kształcenia, są to wszelkie przedmioty ortopedyczne, sprzęt rehabilitacyjny jak i również pojazdy mechaniczne umożliwiające przewóz takich osób. Będą to również inne przedmioty niezbędne osobie niepełnosprawnej w codziennym funkcjonowaniu w społeczeństwie.
Z powyższego wynika, że mając samochód służący osobie niepełnosprawnej do życia codziennego nie może zostać odebrany przez syndyka.

Sąd może oddalić wniosek jeśli:
– nie istnieje ryzyko utraty przez dłużnika zdolności do wykonywania jego zobowiązać w niedługim czasie,
– wniosek został złożony przez wierzyciela, a dłużnik wykaże, że spór między stronami powstał przed złożeniem wniosku o ogłoszeniu upadłości,
– majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarczy na zaspokojenie kosztów postępowania lub wystarcza jedynie na zaspokojenie tych kosztów,
– majątek dłużnika jest obciążony hipoteką, zastawem i pozostały jego majątek nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania.

Funkcję syndyka może pełnić:
– osoba fizyczna, która posiada zdolność do czynności prawnych i licencję doradcy restrukturyzacyjnego oraz posiada konto doradcy restrukturyzacyjnego w systemie teleinformatycznym obsługującym postępowanie sądowe.
– spółka handlowa, której wspólnicy ponoszący odpowiedzialność za zobowiązania spółki bez ograniczeń całym swoim majątkiem albo członkowie zarządu, którzy reprezentują spółkę posiadają licencję oraz konto doradcy restrukturyzacyjnego w systemie teleinformatycznym obsługującym postępowanie sądowe.

Kolejność zaspokojenia wierzycieli podzielona jest na 4 kategorie. Wyłącznie całkowite zaspokojenie jednej kategorii pozwala przejść do wierzycieli z następnej
– I kategorię obejmują podmioty, którzy nie ponoszą winy za upadłość i swoim działaniem przyczynili się do funkcjonowania upadłego, są to : roszczenia pracownicze za czas przypadający przed ogłoszeniem upadłości w stosunku do upadłego (wyjątek: roszczenia osób zarządzającym upadłym), należności rolników za dostarczanie produktów rolnych, renty z tytułu odszkodowań za wywołane choroby, niezdolności do pracy, kalectwa i inne w części za okres sprzed ogłoszenia upadłości, składki ubezpieczenia społeczne za okres ostatnich 3 lat przed dniem ogłoszenia upadłości.
– II Kategoria obejmuję inne należności, jeżeli nie podlegają zaspokojeniu w innych kategoriach, w szczególności podatki i inne daniny publiczne oraz pozostałe należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne. To wyliczenie w tym wypadku ma charakter otwarty.
– III Kategoria obejmuje zobowiązania upadłego, które według ustawodawcy zasługują na zaspokojenie dopiero pod warunkiem, że upadł posiada w dalszym ciągu środki. Zaliczają się tu odsetki od należności ujętych w wyższych kategoriach, sądowe i administracyjne kary grzywny oraz należności z tytułu darowizny i zapisów.
– IV Kategoria obejmuje należności wspólników albo akcjonariuszy, którzy udzielili spółce pożyczek lub którzy zawarli z nią inne, podobne umowy.

Postępowanie upadłościowe kończy się gdy sąd wykona ostateczny plan podziału lub gdy w toku postępowania wszyscy wierzyciele zostali zaspokojeni.